Rudowski Andrzej 1922 - 30.09.1985

• 

herbu Prus II, urodzony w 1922. Syn Wacława Rudowskiego [patrz - Wacław Rudowski] i Janiny Eugenii Stryjewskiej herbu Tarnawa

Początkowo uczył się w domu a następnie w gimnazjum w Tczewie, gdzie w 1939 zdał maturę.
W chwili wybuchu wojny opuścił dom rodzinny i na rowerze podążył w kierunku Świecia nad Wisłą w poszukiwaniu jakiegoś oddziału wojskowego, do którego mógłby się zaciągnąć. Już w czasie walk w tym rejonie, pod ogniem nieprzyjaciela, przeprawił się wpław przez Wisłę do wojska polskiego. Dopiero w Warszawie udało mu się zaciągnąć do wojska i - mimo młodego wieku - został kierowcą kolumny samochodowej.
Wkrótce przekroczył granicę polsko - węgierską. Po krótkim internowaniu dostał się do Francji, gdzie został przyjęty do 2 Dywizji Strzelców Pieszych. W składzie Dywizji w 1940 brał udział w ciężkich walkach osłonowych, aby w końcu po licznych potyczkach i unikach na terenie zajętym przez Niemców, przedostać się do neutralnej Szwajcarii.
Tam ukończył studia, znalazł żonę Elżbietę z domu Sigel (Szwajcarkę) i rozpoczął pracę naukową, zwieńczoną obroną tytułu doktora nauk technicznych. W 1947 powrócił do kraju, zaczynając pracę na Politechnice Gdańskiej, a później na Politechnice Rzeszowskiej.
Oprócz dużej wiedzy fachowej - był wielkim miłośnikiem sztuk pięknych, zwłaszcza znawcą i koneserem muzyki poważnej. Był człowiekiem wszechstronnie oczytanym, znającym zagadnienia filozoficzne i historyczne.
Zmarł 30 września 1985 w Gdańsku.

Dzieci:

1. Marek Rudowski (ur. 1947) - żona Barbara z d. Krajczyńska;
wnuki: a) Marcin, b) Bartłomiej;
2. Katarzyna (ur. 1952) - mąż Jędrzej Samuła;
wnuki: a) Joanna, b) Anna.

Dok: Hubert Rudowski
Publikacje: J.Marszalec, Klonówka - powrót do obszaru magicznego, Gazeta Kociewska nr 61 z 09.09.1994
Adaptacja : Tadeusz Blauth